آئین مستان

دعا کنید نمیره ماهی رو دست دریا

هیچکی برام نمونده شدم دوباره تنها

یادت باشه یه بارم، به من نگفتی بابا

تو چشمای قشنگ تو، یه دنیا حرف نابه

جای خالیت تو خیممون سوال بی جوابه

کاشکی بگیره حرمله

با تیر خود قلب منو نشونه

علی بابا مواظب خودت باش

که سرت نیوفته از روی شونه

یه خنده از لب تو این تنها آرزومه

عکس نگاه ناز همیشه روبرومه

رفتی ولی نگفتی کار بابات تمومه

اگه چشاتو وا کنی میبرمت مدینه

میخوان باهات بازی کنن رقیه و سکینه

بده جوابمو علی تا که هنوز زیر گلوت سفیده

پاشو ببین مادرتو گهواره ی تازه برات خریده

علی لای لای علی لای لای

طفلکم تو گهواره، لب رو لبهاش میذاره

 تا که لب بر میداره، مثل ماهی بی آبه

خواهرش سر گردونه، عمه زینب گریونه

 طفلم انگار میدونه، چاره دستای اربابه

راهی میدون جنگی ای علی جان

 بیا تا ردت کنم از زیر قرآن

رفتی ولی مادرت بمیره

 شمشیر نداری پسر من

 بی شیری من بی رمقت کرد

 تقصیر نداری پسر من

از فراق قافله نترسیا

 از صدای هلهله نترسیا

 از کمون حرمله نترسیا

 وای گلم

مثل غنچه خشکیده، بس که زیر خورشیده

 بیقرار و بی حاله، بس که بچه ام نخوابیده

حالا که خودت میخوای بری به میدان

 بیا تا ردت کنم از زیر قرآن

با گریه رجز خوندی و رفتی

 تکبیر کشیدی پسر من

 قربون نگاهت بره مادر

 تو جنگ ندیدی پسر من

مادر از سپاهشون نترسیا

 یه وقت از نگاهشون نترسیا

 از دل سیاهشون نترسیا

 وای گلم

از فراق قافله نترسیا

 از صدای هلهله نترسیا

 از کمون حرمله نترسیا

 وای گلم

خون تو رگ هاش میجوشه، روی دستم بی هوشه

 بیقرار میدونه، بین خیمه کفن پوشه

گریه های اهل خیمه مثل طوفان

 بیا تا ردت کنم از قرآن

در حسرت لبخند تو موندم

 از غصه پیرم پسر من

 آخر تو رو هم ازم میگیرن

 بی تو میمیرم پسر من

از یه دشت پر خون نترسیا

 از یه جنگ بی امون نترسیا

 از صدای خنده شون نترسیا

 وای گلم

از فراق قافله نترسیا

 از صدای هلهله نترسیا

 از کمون حرمله نترسیا

وای گلم

کاش میشد که نسیمی خبرت را ببرد

خبر سوختن بال و پرت را ببرد

کاش میشد که زبان دور لبت چرخاندن

اثری داشت که سوز جگرت را ببرد

کاش جای عطشی که رمقت را برده

خواب می آمد و چشمان ترت را می برد

توی روی دست پدر عازم میدان بودی

یا که تقدیر گلویت پدرت را می برد

لب زدن ها پدرت را نگرانت کرده

عطش تو نفس مختصرت را می برد

فاصله کم شده و حرمله با قدرت زد

دست بابات نبود تیر سرت را می برد

خوب شد تیر سه پر، گرچه سپر را کج کرد

سنگرت بود و گرنه سپرت را می برد

دست و پا می زنی اما پدرت حیران است

گلویت زیر عبا تا به حرم پنهان است

این طرف ناله و آن سوی ولی غوغا شد

گرچه لب خشک ولی چشم همه دریا شد

مادرش زد به سر و عمه کنارش افتاد

ناله زد وای علی خواهرش از جا پا شد

بدن کوچک از پوست به سر بند شده

دفن شد زیر لحد باز پدر تنها شد

بعد از واقعه یعنی دم غارت کردن

حرمله پشت حرم آمد و واویلا شد

مادرش گفت که ای حرمله لعنت بر تو

به روی نیزه نزن زخم گلویش باز شد

مادرش داشت کنار پسرش جان می داد

از غم سوختن بال و پرش جان می داد

یه حدیث میخام بخونم

واسه هر دلی کبابه

گفته پیغمبر به دسته

تشنه آب دادن ثوابه

ببینید بچم هلاکه

چاره شم یه چیکه آبه

بخدا گناه نداره

آب بهش بدید ثوابه

دل من رو نسوزونید

دنیاتون آتیش میگیره

نمی بینید روی دستم

شیر خوارم داره می میره

علی لای لای پسرم

الهی آتیش بگیرن

نه فقط دل میسوزونن

کوفیا هر جوری باشه

زهرشونو میرسونن

تیری که برای صید شیر کربلا میارن

کوفیا برای حلق شیر خواره کنار میزارن

اگر تیر سه شعبه باشه

دیگه حنجر نمی مونه

اگه صید شیر خواره باشه

بخدا سر نمی مونه

داداش اصغرم بی تابی چرا خواهرت الهی بمیره

چشمامو ببین به جون بابا گریه کنی گریم میگیره

غصه میخوره مادرت رباب شرمندت شده شیر نداره

چند روزه الان که نخورده آب مادرت که تقصیر نداره

گریه میکنی گرفته صدات از توی نگات غم میریزه

خیسی چشات خشکی لبات خیمه ها رو بر هم میریزه

عمو رفته آب بیاره این دیگه نشد نداره

میرسه با مشک پر آب، اگه حرمله بزاره

لالالالایی لالایی

معلومه چقدر تشنته علی خدا کنه طاقت بیاری

لالایی برات میخونم ولی نمیخوابیو بی قراری

داری خودتو میندازی زمین از میون گهواره داداش

فهمیدی عموت از بالای زین افتاد و نشد پاشه از جاش

دیدی آخرش چطور حرمله نذاشت که عمو آب بیاره

دیگه از فلک نداریم گله حتی اگه بارون نباره

تو هر خیمه گفتگومه بعد از عمو آب حرومه

کار خودشونو کردن کارمون دیگه تمومه

عمو رفته آب بیاره این دیگه نشد نداره

میرسه با مشک پر آب، اگه حرمله بزاره

لالالالایی لالایی

رو دست بابا میری از حرم نازنین گلم ای عزیزم

با اشکای این چشمای ترم به پشت سرم آب میریزم

عجله نکن ای بردارم تا گل روتو ببوسم

منم خواهرم میخوام اصغرم زیر گلوتو ببوسم

تیری که زدن به چشم عموت برای تو چشم انتظاره

بمیرم برات نازک گلوت طاقت سه شعبه نداره

اومده سه شعبه انگار همدستی کنه با مسمار

ای محسن کربلایی داداشی خدا نگه دار

داداشی خدا نگه داره داداشی خدا نگه دار

عمو رفته آب بیاره این دیگه نشد نداره

میرسه با مشک پر آب، اگه حرمله بزاره

لالالالایی لالایی

بگو که یک شبه مردی شدی برای خودت

و ایستادی امروز روی پای خودت

نشان بده به همه چه قیامتی هستی

و باز در پی اثبات ادعای خودت

از آسمانی گهواره روی خاک بیفت

بیفت مثل همه مردها به پای خودت

پدر قنوت گرفته تو را برای خدا

ولی هنوز تو مشغول ربنای خودت

که شاید آخر سیر تکامل حلقت

سه جرعه تیر بریزی درون نای خودت

یکی به جای عمویت که از تو تشنه تر است

یکی به جای رباب و یکی به جای خودت

بده تمام خودت را به نیزه ها و بگیر

برای عمه کمی سایه در اِزای خودت

و بعد همسفر کاروان برو بالا

برو به قصد رسیدن به انتهای خودت

و در نهایت معراج خویش می بینی

که تازه آخر عرش است ابتدای خودت

سه روز بعد، در افلاک دفن خواهی شد

درون قلب پدر خاک کربلای خودت

لالایی دیگه چش تو هم درست وا نمیشه

لالایی اینجا قطره آبی پید نمیشه

تو که حالم و میدونی از چه دلم میسوزونی

چرا هی زبونتو دور لبت می چرخونی

چنگ نزن شیر نمیاد، یه قطره آب گیر نمیاد

برا سیراب کردنت چیزی به جز تیر نمیاد

ترک گهواره نکن وای منو بیچاره نکن

برای کمک به بابا قنداغه پاره نکن

اینجا آب نمی بینی غیر سراب نمی بینی

دیگه حتی لحظه ای تو رنگ خواب نمی بینی

لحظه های آخر حرمله هم منتظره

چشم به راه حلق خشک تو یه تیر سه پره